Binnengekomen mail van Martine Verschoor
Eerst zal ik me even voorstellen. Ik heet Martine en ben 52 jaar en ben de gelukkige eigenaar van een Engels staffordshire bullterrier geboren in april 2021. Ik heb al 30 jaar honden en dit is mijn 5e staff.
Waarom deze brief:
Trainingsscholen die werken met de jachtlijn schieten als paddenstoelen uit de grond, trainers kunnen binnen een paar weken gedragsdeskundige worden. Dat kan echt niet. Wat mij is overkomen is echt een voorbeeld van geen goede opgeleide trainster en slechte methode. En dat heeft ernstige gevolgen
Ik noem de trainingsschool vanwege privacy niet bij naam, maar is wel bekend bij voorlezer
Ik vind trainen leuk en leerzaam. Ik trainde bij een vereniging die een winterstop heeft ivm onder water zetten van terrein voor de ijsvereniging. Die periode wilde ik wat doen omdat het een belangrijke fase is voor je hond die 9 maanden is.
Dus ging ik op zoek naar een training en kwam uit bij een trainingsschool dieachteraf werkt met een jachtlijn (meer een wurglijn)
Ze woont bij mij in de buurt, dus belde ik. Ik kwam uit bij .. Trainingsschool bij mij in de buurt. Bij intake aan de telefoon een leuk gesprek gehad en aangegeven dat ik nog steeds moeite had met het overlijden van mijn vorige staff in maart 2021. Die was plots overleden aan kanker met 8 jaar en was echt mijn maatje.
Ergens had ik het gevoel dat ik mijn huidige staff niet eerlijke kans had gegeven en meer baas wilde zijn en met mijn staff wat wilde doen.
Er was direct plek. Dus vol goede zin naar de training. Groep van 4 honden, 1e les was wat kennismaken en tips en aan het eind werd aangeraden met de jachtlijn te gaan trainen. Die kochten we na de les van 17.95. De kennismaking bestaat uit je houding. Tijdens wandelen kijk je niet naar je hond, je neemt een punt voor je en door je houding loopt je hond mee. Geen contact, geen koekjes ( Dit is ook duidelijk te zien in de video’s op facebook van de trainingsmodule van de trainingsschool)
2e les jachtlijn uitleg en we gingen wandelen. Het was een vreselijke wandeling, een half uur een trekkende staff aan je lijn en na een kwartiertje was mijn staff aan de diarree. Doorlopen zei de trainster en niet aan toe geven, nu word je baas. Uiteindelijk ben ik achteraan gaan lopen en de andere 3 cursisten zijn met trainster doorgelopen.
Wat voelde ik me rot, een hond aan de diarree van angst. Toen ik achteraan liep heb ik hem beloond met koek en stem. En dook hij meerdere malen de bosjes in door spuit diarree, Daarna liep ik terug naar het terrein. Daar was de trainster bezig met een labrador een neusband aan te leggen. Mevr wilde dat niet omdat neus dan beschadigde, dus kreeg ze een doekje voor op zijn neus cadeau.
Zo wilde die mevrouw het wel. ( en in de andere lessen was ze er ook blij mee en trainde ze ermee, wel had ze het doekje mooi vastgemaakt om de lijn). De tijd was voorbij en ging ik naar huis met een rotgevoel
De volgende dag mailde ik trainster dat ik niet tevreden was over de les, niet zinvol een lange wandeling met trekkende staff die in de stress raakt. Ze belde me terug en zei dat ze het vervelend vond en het echt een goede methode was. Ze overtuigde me en vroeg me de 3e les een kwartier eerder te komen dan kan ze me nog wat helpen. Super dacht ik. Naar mate de dag van de cursus volgde, voelde ik me onzeker, doe ik er goed aan. Ik zei zelfs tegen iemand, ik ga vanavond naar het strafkamp, maar ik ga er positief in. Ik betaal er 250 euro voor (4 lessen en 1 online) dus moet het goed zijn en de school was naar mijn weten hier goed aangeschreven. Ik ga ervoor.
Aangekomen op de 3e les was ik alleen, de rest kwam een kwartier later. Mijn lijn ging om en ze deed zelf ook een lijn om. ( 2 lijnen dus).
Met de eerste stappen begon mijn staff te spugen, trainster zei doorzetten, ze kunnen zelfs eten met deze lijn, dus geeft niets.
Neem een punt voor je, denk aan je houding, ik let op je hond, zei de trainster. Ik wist op dat moment niet wat er gebeurde, maar ik voelde druk op de lijn en de trainster zei trek hem even mee. Effe later keek ik om en lag mijn hond op de grond. Schijnbaar was hij gaan liggen en door mijn ruk aan de lijn is hij neergevallen met zuurstofgebrek.
Ik wilde hem op zijn poten zetten en riep zijn naam, maar hij was totaal slap in mijn armen. De trainster zei “ik denk dat hij dood is, hartaanval”.
Wat dat kan niet riep ik, hij is 10 maanden en wilde hem op zijn poten zetten. Vreselijk zo’n slappe hond in je armen, die urine liet lopen (waarvan de trainster naderhand zei dat urine lopen niet waar was, maar echt wel. Hij lag erin en stonk er naderhand ook naar). Hoe lang het duurde, ik weet het niet. Gelukkig zei de trainster “laat hem liggen” en met veel wrijven en zijn naam roepen kwam hij weer bij. Ik was overdonderd.
Maar wat doet een hond, hij gaat op zijn pootjes staan en dan lijkt alles weer oké. Superblij dat hij weer leefde en wandelde, stonden ik en de trainster overdonderd op het terrein. De andere 3 cursisten kwamen eraan en ik vond het op dat moment ook zielig voor trainster en was heel blij dat mijn staff weer leefde, dat ik mijn mond hield tegenover de rest en heb zelfs (wel met eigen band) de les afgemaakt, die was impuls beheersing dus wat oefeningen op terrein) en daarna snel naar huis
Mijn staff was benauwd en haalde slecht adem, de volgende dag de dierenarts gebeld en langs geweest, Wat was m’n staff benauwd.
We hoopten dat hij vanzelf zou herstellen maar na 1 maand toch onder narcose en daarbij bleek schade luchtweg. Inmiddels is hij
geopereerd, meer ruimte gemaakt in keel/strottenhoofd , maar hij
zal altijd benauwd blijven. Wat heb ik mijn hond aangedaan.
Ik was echt in de veronderstelling dat ik de enige was waarbij dit gebeurd is en wilde dat het nooit meer zou gebeuren, dus de volgende dag belde ik naar de trainingsschool , geen contact mee te krijgen, wat vage mailtjes terug. Na 3 dagen heb ik haar een pb via facebook gestuurd in veronderstelling dat ze zou schrikken en me zou bellen.
Ik kreeg een bericht terug, Ik ben niet verantwoordelijk, .. Trainingsscholen zijn eigen bedrijven dus zelf verantwoordelijk. Waarop ik antwoorde: “Ze werken onder jouw naam en jouw trainingsmethode. Lekker dan”. Daarop antwoorde ze dat iemand me zou bellen, Dat gebeurde ook: Het was nog nooit gebeurd en was erg vervelend voor me. En ja ik geloofde dat ook. Ik vond de trainster een aardige meid en ik weet zeker dat ze echt ondersteboven was, ook voor haar een nare ervaring, ook zij dacht dat hij dood was. Daarvoor geef je geen les.
1.5 week later werd ik benaderd dat ik op .. Trainingsschool met mijn naam en naam van mijn staff op facebook sta. Hoe dan dacht ik, dat is niet waar. Maar echt, het was zo. Wat is er gedaan, de 3e les na dit incident is er achter mijn rug een kort filmpje gemaakt en online gezet. Echter hondenkenners vonden het geen positief filmpje, mijn staff is daarop angstig en in elkaar gedoken. Dus ging het filmpje viral, kijk een wat de jachtlijn training doet. Volledig angstige honden. Ik heb trainster een bericht gestuurd het te verwijderen en dat heeft ze gedaan. Dit geeft dus aan dat hondenkennis niet aanwezig is bij trainster, Zij vond het goede reclame voor haar school.
Daarna is er nog veel gebeurd. Ik voelde me schuldig dat ik dit mijn hond heb aangedaan en wilde in 1e instantie eigenlijk niet dat bekend werd. Maar door de facebook actie en het feit dat ik inmiddels wijzer ben en ik echt niet de enige ben. Het trainen met deze lijn moet gestopt worden. Bij de dierenpolitie ligt een heel dossier landelijk over de jachtlijn en problemen.
Ga niet trainen bij een school die werkt met jachtlijn en angst.
Ga trainen bij een positieve benadering. Informeer van te voren of ze werken met jachtlijn, zo ja kijk dan verder.
De uitleg van de lijn die gebruikt wordt, heb ik achterwege gelaten.
dat kan prima gedaan worden door een ander.
Inmiddels heb ik het besef dat het niet mijn schuld is, maar van de trainingsmethode. Zoals een agent zei: Als je gaat parachute springen en hij landt niet goed en je breekt wat, is dat dan jouw schuld? Nee je gaat naar een bedrijf en dat bedrijf is verantwoordelijk.
Zo ook met hondentrainingsscholen. Zij zijn verantwoordelijk.
En wat mijn staff betreft, ik geef hem een goed leven en houd rekening met zijn beperking. Goed opletten wat hij aangeeft, want een staff zal uit zichzelf nooit stoppen. En train weer op de juiste en goede manier.